Kraj

Dimaro

Położenie: 772 powyżej poziomu morza
Liczba mieszkańców: 933 (razem 1224)

Stało się ostatnich latach jednym z najważniejszych ośrodków ekonomicznych w Val di Sole, Dimaro zawdzięcza jego szczęście rozkwitowi turystyki, króre miało miejsce w latach sześćdziesiątych. Jest punktem wyjścia do ośrodka narciarskiego w Folgarida, Dimaro jest centrum turystycznym, zarówno zimą jak i latem. Liczne ośrodki noclegowe znajdują sie w otoczeniu wiele przedsiębiorstw rzemieślniczych, rolniczych, bardzo aktywnych stowarzyszeń dobrowolnych i struktur nowej kultury i rozrywki, jak np. nowego Teatru Miejskiego.
W mieście znajdują się supermarkety i sklepy spożywcze i sklepy z artykułami sportowymi, piekarnia, sklep mięsny, wypożyczalnie, bary, lodziarnie - ciastkarnie, restauracje, pizzerie, apteka, lekarz i weterynarz, banki, poczta, salony fryzjerskie dla mężczyzn i kobiet, Spa odnowy biologicznej, pralnia, warsztaty, biblioteka z dostępem do Internetu, chrześcijańsko-katolicki kościół , dworzec kolejowy i autobusowy, w tym przystanki skibusa, sala gimnastyczna z siłownią, plac zabaw, boisko do piłki nożnej – koszykówki i siatkówki, bosisko do gry w kręgle, lekkoatletyka, ścieżka rowerowa, Centrum rafting i kolarstwa górskiego, mur do wspinaczki, ścieżka do Nordic walking , wyposażone miejsca do odpoczynku.

 

Historia
Dimaro, znajduje się przy drodze która od Val di Sole prowadzi do Rendena i Giudicarie, ma starożytne pochodzenie. Odkrycie archaicznego miecza z brązu i monety Antoninus sugeruje, że ta miejscowość była zamieszkana w czasach przed-rzymskich i rzymskich. W starych okumentach pojawia się jako Imaio w 1211, jako willa Jmarii w połowie 300. W czasach średniowiecznych i nowożytnych było ono częścią Pievi i Gastaldi miasteczka Malè, aby następnie zależeć w czasch rządu austriackiego od dzielnicy Malè. Często było obiektem powodzi strumieni i potoków Meledrio i Rotian wśród których wznosi się. Znaczenie kraju i kontrola drogi, która prowadzi do Campiglio, wskazywane są przez istnienie starożytnego domu Dazio, który to w XVI wieku należał do szlacheckiej Rodziny de Mazzis . Podczas panowania Napoleona Dimaro zostało dołączone do Urzędu do Presson, natomiast podczas okresu faszystowskiego zostało siedzibą rozszerzonej gminy w Bolentina, Montes, Monclassico, Presson i Carciato. Po roku 1946, tylko jego ostatnia gmina pozostała frakcją Dimaro. W drugiej połowie 900, miasteczko doświadczyło ogromnego rozwoju budownictwa, dzięki nowej gospodarce turystycznej.

 

Sztuka
Na prawej ścianie prezbiterium kościoła San Lorenzo został odkryty fragment malarstwa ściennego (sa widoczne oczy i twarz , głowy pochylonej w dół ) który pochodzi z epoki karolińskiej, przypominający słynne reprezentacje św Benedykta w Malles. Pierwszy fragment został użyty w murach romańskiej kaplicy, a następnie w budynku tardoquattrocentesco (bieżącego) wykonanego przez Adama Laino Intelvi. Budynek został rozbudowany w połowie-900, posiada płaski portal w fasadzie oraz pojedynczą nawę podzieloną przez wewnętrzne zatoki i objęcia żebrowane. Apsyda zachowuje niektóre z fresków pochodzacych z 1488 i wykonanych przez Giovanni Battista i Baschenis (Ewangeliści, ukrzyżowanie, seria świętych, Pokłon Trzech Króli). XVII-wieczne drewniane ołtarze rzeźbione przez rzeżbiarzy z doliny solandri Rasmus i Bezzi. Malarstwa ścianne z 1937roku ,są dziełem artysty mejscowego Matthew Tevini Trydenckiego (1869-1946).
Nie przegap
Jadąc w górę drogą do Passo Campo Carlo Magno, można łatwo dotrzeć do chaty (malga) Dimaro, jedno z miejc najbardziej ulubionych przez mieszkańców doliny Val di Sole. Znajduje się tuż przed majestatycznymi szczytami Dolomitów, wśród których wyróżnia się Sasso Rosso, chata oferuje odwiedzającym możliwość degustacji i zakupu serów i produktów takich jak salami produkowanych na miejscu , autentycznych i o wysokiej jakości.

 

 

Carciato

Położenie: 765 m npm - Liczba mieszkańców: 255

 

Mała dzielnica miasteczka Dimaro wznosząca się po drugiej stronie rzeki Meledrio, Carciato w ostatnich latach przeobraziło się w poszukiwaną dzielnicę mieszkaniową. Miasteczko tętniące życiem z punktu widzenia kultury, w ostatnich latach, zwłaszcza w sezonie letnim, odbywają się na jego terenie w dawnej mleczarni liczne imprezy, głównie poświęcone sztuce.

Historia
Nazwa podobno pochodzi od rośliny, turzycy bagiennej, jest udokumentowany w 1215 po nazwą (Carçanum) a w 1220 roku (de Carza). W XIV w. społeczność była już pod władzą (lub reguł) ojców gospodarstw domowych. Od XVI wieku łączy się z wikariatem w Dimaro, będącym częścią parafii w Malè. Dopiero na początku XVII wieku w miasteczku powstało własne małe miejsce kultu. W czasie Królestwa Włoch Carciato zostało dołączone do wspólnoty w Presson, ale powróciło samo podczas austriackiego imperium. W 1928 roku zostało ponownie zagregowane do Presson, od którego zostało ostatecznie odłączone wraz z Dimaro w 1953 roku.
Sztuka
Obecny niewielki kościół pod wezwaniem świętego Jana Chrzciciela pochodzi z połowy XVIII wieku i zastępuje małą kaplicę zbudowaną w końcu i na początku '600 '500. Elewacja posiada centralny portal w stylu neoklasycznym, wnętrze ma pojedynczą nawę podzieloną na dwie zatoczki z dwiema bocznymi kaplicami, które są zamykane z wieloboczną absydą. Główny ołtarz posiada wymalowane w imitacji marmuru malarstwo płótna miernego. W kopule absydy przedstawiawione jest 18-szy wieczne Wniebowzięcie Maryi. Wnętrze ozdobione drewnianymi rzeźbami szkoły z Gardena.

 

 

Folgarida

Położenie: 1350 m npm - Liczba mieszkańców: 36

 

Wznosząca się wzdłuż drogi od Dimaro do Passo Campo Carlo Magno, a następnie do Madonna di Campiglio. Stacja w górach Folgarida raprezentuje obecnie jedno z ośrodków ekonomicznych, związanych z turystyką latem a szczególnie zimą najważnejszych w Trentino. Nowoczesna stacja została zbudowana począwszy od 1965 roku, powiększająca się w czasie aż do przeobrażenia się w centrum z szeroką gamą urządzeń i obiektów turystycznych rozwiniętych wokół podwójnej osi drogi na różnych poziomach, w połączeniu z główną drogą. Tak więc na szczycie góry Folgarida (1864 m) powstały liczne systemy narciarskie, z bezpośrednim połączeniem z pobliskimi ośrodkami narciarskimi w Marilleva i Madonna di Campiglio, w celu utworzenia karuzeli, która pozwala narciarzom każdego z ośrodków narciarskich znajdujących się na różnych stronach gór możliwość łatwego przemieszczenia się z nartami na nogach do wszystkich istniejących tras.

Historia
Folgarida nazwa pochodzi od łacińskiego słowa "filicaretum" lub "miejsce paproci". Góra Folgarida był używana przez wiele stuleci w kontekście pastwisk i jest znana od 1220 roku, kiedy w jeden stary dokument mówił o trzech buszlach sera miejscowego który był zapłatą najemców dla biskupa w Trentino jako podatek. Warta do zobaczenia nie daleko od Folgarida, wzdłuż malowniczej doliny Meledrio, mała kapliczka która raprezentuje miejsce, gdzie stał w średniowieczu, na wzgórzu o nazwie Santa Brigida, hospicjum zarządzane przez mnichów, który według legendy został założony przez Templariuszy. Stara droga prowadziła obok strumyka Meledrio i łączyła Dimaro z Passo Campo Carlo Magno, a następnie w dół z Campiglio, miejsce tranzytu najbardziej popularne.